Jonathan Pie, de fictieve verslaggever die met satirische off-camera-tirades wekelijks het nieuws duidt, is misschien wel het meest bekend vanwege zijn memorabele rant na de verkiezing van Donald Trump, waarin hij genadeloos en met veel humor de vinger op de zere plek legt.
“Not everyone that voted for Trump is a sexist or a racist. Some of them are, but most aren’t. Most people didn’t vote for [Clinton] not because she’s a woman, they didn’t vote for her because she offered no palpable change whatsoever. Same old shit. Trump represents a change. A terrifying change, but a change nonetheless.“
Wat volgt is een warm pleidooi, bijna een smeekbede aan links, om niet met labels als seksist en racist te slingeren, maar om de discussie aan te gaan, eigen standpunten duidelijk te maken en om niet ieder afwijkend standpunt als onacceptabel af te serveren. De video ging viral en is inmiddels ruim 3,5 miljoen keer bekeken op YouTube – en nog steeds het bekijken waard.
De rant van het moment, Oppression Obsession is de recentste video van Jonathan Pie en sluit uitstekend aan bij het artikel van Jan Bockma over identiteitspolitiek. Aanleiding voor Jonathan Pie om even helemaal los te gaan op identiteitspolitiek is de prestigieuze Laura Ingalls Wilder Award voor kinderboeken, die door de American Library Association hernoemd is naar de Children’s Literature Legacy Award. De boeken van Ingalls Wilder, met name het in 1935 uitgebrachte Little House on the Prairie zouden inmiddels ongeschikt zijn voor jonge kinderen, omdat ze de wijze weergeven waarop eind negentiende eeuw nog over ‘Indianen’ en ‘Afrikanen’ werd gedacht.
“What does this achieve? “ vraagt Pie zich af. “Who does this help? Stop sanitising and denying the past to make yourselves look good.”
Het is een sentiment dat ik ook voel bij de roep in Nederland on straatnamen te wijzigen van zeehelden die ook onderdeel uitmaken van ons slavernijverleden. Juist het verwijderen van deze namen maakt het mogelijk om te doen alsof deze namen en deze manier van denken geen onderdeel zijn van onze geschiedenis. In sneltreinvaart benoemt Pie een aantal recente gevallen waarbij identiteitspolitiek en het in bescherming willen nemen van kwetsbare groepen, heeft geleid tot opmerkelijke besluiten, want het is inmiddels, concludeert hij, overal. Niet genoeg vrouwelijke bijdragen aan Wikipedia, fietsers in Londen die te wit zijn, Google die de emoji voor salades inclusieve maakt voor veganisten door er geen ei meer in af te beelden …
Het is slechts het begin van een heerlijke rant van ruim 7 minuten. Kijken dus.
Sander Zuidema
Tom Walker, de acteur die Jonathan Pie speelt en samen met Andrew Doyle schrijft, toert inmiddels met een succesvolle tweede theatershow door de UK.
Vrij Links is een meerstemmig platform. Tenzij anders vermeld, spreken auteurs op persoonlijke titel.
