Afgelopen maand was het weer zover. De Oscaruitreikingen. En wat zouden deze uitreikingen zijn zonder de steevaste speeches over ‘world peace’ en ‘ending poverty’? Misschien krijgt u net als ik kromme tenen van al deze verklaringen van morele verhevenheid.
Neem bijvoorbeeld Natalie Portman. Ze kwam naar de Oscars in een Dior-cape, met de namen van vrouwelijke regisseurs erop gestikt. Het statement dat ze wilde maken, ging over het gebrek aan aandacht voor vrouwelijke regisseurs.
Zoals zo vaak strookt deze roep om publiciteit totaal niet met het eigen gedrag van deze celebrity. Natalie Portman heeft zelf een productiebedrijf. Maar behalve zijzelf heeft er nog geen enkele vrouwelijke regisseur voor deze onderneming gewerkt.
Ook de jas van Dior roept vraagtekens op. De supply chain van het bedrijf wordt gelinkt aan op zijn minst forse intransparantie over milieuvervuiling en slechte arbeidsomstandigheden. Zowel de boodschapper als het vehikel zijn dus op zijn minst discutabel te noemen voor zo’n morele oproep.
Zou dat zijn waar de schoen wringt? Of zou het nog dieper liggen?
Hollywoodsterren zijn vrijwel allemaal multimiljonairs. Zij hebben gretig gebruik gemaakt van het huidige systeem en de huidige esthetiek om beroemd en bemind te worden.
Maar dit is natuurlijk nog niet genoeg. Naast al deze geldelijke en wereldlijke roem moet er ook nog met het opgeheven vingertje naar het voetvolk gewezen worden. ‘Jullie zijn onwetend, gelukkig kom ik hier het licht brengen.’ Het plebs wordt voor het morele tribunaal gesleept.
In een fabriek in Bangladesh klokt een man in voor zijn 14-uurs shift, zonder pauze. Hij gaat naar zijn bedompte, vaste werkplek. Vandaag wordt er geproduceerd voor een luxemerk – jasjes, jurkjes, broeken en bloesjes. Voor de medewerkers is er een klein tv’tje uit de jaren 80 neergezet.
Op deze beeldbuis wordt de Oscaruitreiking uitgezonden. Tussen de herrie van de naaimachines door hoort hij in een van de overwinningsspeeches dat hij een patriarchale onderdrukker is.
Gelukkig zijn er multimiljonairs als Natalie Portman die hem wijzen op zijn fouten.
How dare he.
Cartoon: Kaj Brens
Vrij Links is een meerstemmig platform. Tenzij anders vermeld, spreken auteurs op persoonlijke titel.
