Al sinds de jaren ’50 komen verhalen over misbruik in de Rooms-Katholieke Kerk naar buiten. ‘De Kerk gaat maar op één manier haar les leren’, schrijft Roel Sint. Hij roept de ‘slapende leden’ op om wakker te worden.
Wanneer ik met mijn moeder spreek over haar ervaringen op de lagere school, treedt er altijd een zichtbare verharding op in haar anders zo zachte gezichtsuitdrukking. De boosheid die zij nog steeds voelt richting de katholieke nonnen en de manier waarop die op harteloze en zeer kind-onvriendelijke manier de school bestierden, is nog steeds intens. Uit al haar verhalen over lievelingetjes met Maria-plaatjes en verbijsterende varianten van openbare vernedering en straf heb ik echter, als zeer schrale troost, nooit kunnen opmaken dat haar is overkomen wat zo veel andere kinderen wel hebben moeten meemaken onder de handen van geestelijken … door de handen van geestelozen. Het is wrang te moeten constateren dat zij dus eigenlijk geluk heeft gehad.
De Rooms-Katholieke Kerk is de enige organisatie ter wereld die ononderbroken heeft gefunctioneerd sinds de eerste eeuw. Met 1,2 miljard volgers is zij de grootste religieuze organisatie ter wereld. De Kerk is rijk, waarschijnlijk de rijkste organisatie ter wereld. Alhoewel niemand, zelfs de Kerk zelf niet, precies kan zeggen hoe rijk, is het feit dat ze inmiddels zonder enig probleem zo’n 2 miljard aan schadevergoedingen heeft uitgekeerd wel een indicatie. Al deze factoren bij elkaar maken het tot een van de machtigste instituten ter wereld – de wereldleiders komen niet voor niets allemaal regelmatig de Paus zijn ring kussen. Als zo’n organisatie dingen geheim wil houden, dan kan ze dat lang volhouden.
Maar gelukkig niet eeuwig. Al in de jaren ’50 kwamen er geïsoleerde gevallen van misbruik naar buiten. De Kerk kwam er altijd mee weg om dit binnenskamers op te lossen en erop te wijzen dat het hier slechts om ‘incidenten’ ging. Het verhaal was altijd dat het slechts een enkeling betrof die als zodanig afgerekend zou worden. Het had niets van doen met de organisatie op zich, was de stellige bewering. Echter, vanaf de jaren ’80 traden steeds meer mensen naar buiten en we moesten wachten tot de jaren ’90 voordat de eerste echte brede onderzoeken zouden plaatsvinden.
Het beeld dat keer op keer naar voren komt in die onderzoeken is er een van een organisatie die telkens hetzelfde script afdraait wanneer haar werknemers betrapt worden op de meest verschrikkelijke, mensonterende misdaden. Onderzoeken worden intern uitgevoerd en de resultaten geheim gehouden, de betrokken misdadigers worden overgeplaatst en de slachtoffers worden uitvoerig ondervraagd en indien nodig afgekocht.
Hoeveel kinderen er inmiddels misbruikt zijn onder kerkelijke auspiciën? Niemand weet het precies, maar de schatting is dat er in Amerika alleen al zo’n 100.000 kinderen door medewerkers van de Kerk zijn misbruikt. Gezien de lange lijst met landen waar misbruik door medewerkers van de Kerk is vastgesteld, durf ik niet eens een schatting te maken van de aantallen.
Veel. Heel erg veel.
Het meest cynische aan al deze affaires is dat het percentage van pedofielen onder de medewerkers van de Kerk ongeveer de helft is van dat onder de gemiddelde mannelijke populatie. Het toedekken en in de doofpot stoppen is dus een zeer groot onderdeel van het probleem en de oorzaak van de werkelijk onvoorstelbare aantallen.
Om belediging aan beschadiging toe te voegen, durven een aantal geestelijken ook nog eens te beweren dat het kindermisbruik enkel en alleen is veroorzaakt omdat de misbruikende medewerkers homoseksueel waren. Maar het feit is dat homoseksualiteit en pedofilie geen enkel verband houden. Sterker nog, kindermisbruik komt enorm veel minder voor onder homoseksuelen dan onder heteroseksuelen.
Ook deze tactiek, waarbij de Kerk nog maar eens haar discriminerende dogma’s inzet om af te leiden van het echte probleem, toont aan dat zij niets geleerd heeft, niets gaat leren en nimmer het probleem onder ogen zal willen of kunnen zien. Niet uit zichzelf in ieder geval.
Heel veel mensen worden wereldwijd geteld als een volgeling van de Kerk, omdat zij bij hun geboorte ongevraagd gedoopt zijn. Als gevolg daarvan kan de Kerk pochen met enorme ledentallen, waarvan er in werkelijkheid velen ‘slapend lid’ zijn. De Kerk heeft hierdoor ook toegang tot bijvoorbeeld de Gemeentelijke Basis Administratie en de persoonlijke gegevens die daarin opgeslagen zijn.
De Kerk gaat maar op één manier haar les leren. Niet door de pers, niet door de politiek, niet door de mooie woorden van paus Franciscus, maar door jullie: de slapende leden die wakker worden.
Zeg je lidmaatschap op en neem afstand van deze corrupte organisatie.
Tijd voor een #KERKXIT
Vrij Links is een meerstemmig platform. Tenzij anders vermeld, spreken auteurs op persoonlijke titel.
