Woningcorporaties lijken te vergeten waarvoor ze ooit zijn opgericht: zonder winstoogmerk verhuren aan mensen die onvoldoende verdienen om particulier te huren of te kopen. Steeds vaker verkopen ze woningen aan particulieren en beleggers. Mijn eigen verhuurder Mitros is daarop geen uitzondering. Sterker nog: deze organisatie lijkt volledig door te slaan in het verkopen en stelt er weinig tot niets tegenover.
Dit artikel lijkt op het eerste gezicht niet heel interessant voor wie buiten de regio Utrecht woont. Het gaat namelijk over een wooncorporatie in de Domstad. Toch wil ik iedereen aanmoedigen verder te lezen. Want uiteindelijk gaat dit over een probleem dat landelijk speelt: het verkopen van sociale huurwoningen door wooncorporaties.
Sinds 2013 woon ik in een woning van Mitros. Mitros is een grote woningcorporatie met ongeveer 30.000 woningen in voornamelijk Utrecht en Nieuwegein. Voorzitter van de Raad van Commissarissen is niemand minder dan Ella Vogelaar die we allemaal nog kennen als minister van Wonen Wijken en Integratie in het kabinet-Balkenende IV.
Sinds een aantal jaar verkoopt Mitros een gedeelte van zijn woningen. Dat doen veel woningcorporaties, maar Mitros lijkt hierin de kroon te spannen. Eén blik op de site Mitros Verkoopt zegt genoeg. Zet alle huizen die te koop staan bij elkaar en je hebt een dorp.
Als tegenprestatie belooft de corporatie nieuwe sociale huurwoningen te bouwen, maar dit zijn er vooralsnog veel te weinig. De hoge verkoop van Mitros en het lage aantal bijgebouwde woningen waren eerder dit jaar reden voor Kamervragen door de Partij van de Arbeid.
Mitros geeft een aantal redenen voor verkoop. Zo zou het onderhoud van woningen in de binnenstad te duur zijn. Verder wil de corporatie ‘gemengde wijken’ maken om zo segregatie tegen te gaan. Daartoe worden huizen in voornamelijk volkswijken verkocht.
Uiteindelijk lijkt dit averechts te werken. (Volks)wijken rond het centrum worden meer en het domein van de hogere inkomens. Ik werk zelf in de wijk Ondiep en zie hoe daar iedere vrijkomende woning wordt verkocht. Uiteindelijk blijft van de oorspronkelijke bevolking niemand meer over, men wordt verdreven naar buitenwijken als Leidsche Rijn. De sociale cohesie verdwijnt. Utrecht wordt een stad voor de rijken en juist een corporatie die woonruimte voor armeren moet waarborgen, werkt daaraan mee.
Dieptepunt van de afgelopen jaren zijn misschien wel de deals met beleggers. In 2018 kwamen 252 flats in Kanaleneiland in handen van een Qatarese belegger die vervolgens absurde huurverhogingen doorvoerde. En deze zomer werd bekend dat 22 sociale huurwoningen in de binnenstad met bewoners en al worden doorverkocht aan een commerciële partij.
Mitros belichaamt de wooncrisis. Ik schaam me ervoor huurder van deze club te zijn. Ik kan en wil niet begrijpen hoe een corporatie zo kan vervreemden van zijn wortels. Hoe kan een corporatie dit juist in tijden van woningnood zo grootschalig doen? Mitros is een moloch geworden met winstbejag als voornaamste drijfveer.
Waarom accepteren we dit soort dingen? Waar blijft de reuring? Waar blijven de protesten? Ik wil actie. Ik begin met een petitie, maar zou zo graag veel meer willen doen
Ik hoop dat Ella Vogelaar dit leest. Hoe kan zij als ex-PvdA-minister met nota bene een CPN-verleden zichzelf nog in de spiegel kijken? Hoe kan ze dit beleid rijmen met de idealen die ze ooit moet hebben gehad?
De petitie ‘Woningcorporatie Mitros, stop met de verkoop van huurwoningen’ kun je hier tekenen.
Vrij Links is een meerstemmig platform. Tenzij anders vermeld, spreken auteurs op persoonlijke titel.
