Voorwoord van de redactie
In zijn opiniebijdrage ‘Bestrijd homohaat én moslimhaat’ in Het Parool levert Dino Suhonic stevige kritiek op de Council of Ex-Muslims of Britain (CEMB). Suhonic, directeur van het Nederlandse platform voor queer moslims Maruf, stelt dat door de organisatie ‘haat tegen moslims wordt gelegitimeerd’. De aanleiding voor zijn opiniebijdrage was dat CEMB voor de derde keer meeliep met de Londense Gay Pride.
CEMB heeft contact gezocht met Het Parool om op de beweringen in het artikel te reageren en een opiniestuk aangeleverd dat is geschreven door woordvoerder Jimmy Bangash. De krant heeft echter aangegeven dit niet te zullen plaatsen, omdat CEMB ‘geen Nederlandse organisatie is’ en niet de focus van het oorspronkelijke artikel zou zijn. Wel heeft de krant, in overleg met Suhonic, een feitelijke onjuistheid over een tekst op een CEMB-spandoek gecorrigeerd en een verduidelijking aangebracht – Suhonic heeft excuses aangeboden voor de vergissing. Ook heeft de krant aangegeven dat een korte reactie – ongeveer 150 woorden – wellicht geplaatst zou kunnen worden als ingezonden brief.
De ingekorte, in het Nederlands vertaalde reactie die CEMB op 17 juli heeft verstuurd, is tot op heden echter niet gepubliceerd. Om die reden publiceren we, op verzoek van CEMB, het oorspronkelijke opinie-artikel van woordvoerder Jimmy Bangash.
– Redactie Vrij Links
Dino Suhonics artikel in Het Parool over de Council of Ex-Muslims of Britain (CEMB) op de Pride in London, laat een slecht begrip zien van de kwesties rondom geloofsafval en homoseksualiteit waar individuen met een moslimachtergrond door worden getroffen. Het artikel zit vol met valse beweringen, verwart blasfemie en apostasie met discriminatie tegen gelovigen en gaat voorbij aan het feit dat de Pride een plek is om kritiek te leveren op religie en religieus-rechts.
Het is uitermate teleurstellend om te zien dat dit artikel is gepubliceerd zonder enige poging om de absurde beweringen erin te factchecken; beweringen die zijn gedaan door iemand die zó ver verwijderd staat van de realiteit van de levens van onze leden – leden die voornamelijk afkomstig zijn uit immigrantengemeenschappen of die zelf vluchtelingen zijn, afkomstig uit landen met een moslimmeerderheid zoals Iran, Pakistan and Bangladesh.
Council of Ex-Muslims of Britain
Onze organisatie staat voor universele mensenrechten, die van toepassing moeten zijn op álle mensen in alle landen ter wereld. Wij hebben een lange geschiedenis van internationaal werk voor de ondersteuning van afvalligen in islamitische staten en vluchtelingen en asielzoekers in zowel het Verenigd Koninkrijk als daarbuiten. Wij hebben, zoals ons werk aantoont, ondubbelzinnig moslims verdedigd, inclusief het veroordelen van de mishandeling van moslims in China en de mishandeling van lhbt-moslims in Tsjetsjenië.
Wij voeren actief oppositie tegen extreemrechtse en racistische organisaties, van wie velen ons proberen aan te vallen als ‘buitenlanders’. Wij hebben ook moslimfamilies die geraakt worden door discriminatie. Bovendien worden we geconfronteerd met druk van binnenuit, omdat wij lhbt en/of ex-moslims zijn. Wij begrijpen daarom beter dan de meeste anderen wat de afschuwelijke effecten zijn van onverdraagzaamheid en de noodzaak om daar ondubbelzinnig tegen te strijden. We staan consistent voor de mensenrechten van iedereen. Nogmaals, veel van deze toewijding is zichtbaar als men slechts een oppervlakkige blik zou werpen op ons werk van de afgelopen 12 jaar.
CEMB op de Pride
Voor lhbt-mensen met een islamitische achtergrond kan het leven vreselijk zijn. Voor velen betekent het een bestaan in de kast binnen moslim’gemeenschappen’, vanwege de angst om te worden buitengesloten of onterfd. Religieuze instituten en theologische doctrines die door zogenaamde ‘community leaders’ worden aangehangen, variëren van preken dat wij geëxecuteerd moeten worden tot het adviseren dat we ons hele leven celibatair zouden moeten blijven. Gezien het feit dat 52% van geënquêteerde Britse moslims verklaart dat homoseksualiteit wettelijk verboden zou moeten worden en 47% stelt dat het onacceptabel is dat een homoseksueel persoon leraar mag worden, is het duidelijk dat onze ‘gemeenschappen’ de meest homofobe zijn in het Verenigd Koninkrijk.
De situatie in landen met een moslimmeerderheid is nog veel erger. Uit een wereldwijd PEW-onderzoek uit 2013 naar ‘Muslim Attitudes’ bleek een vrijwel eenzijdige veroordeling van homoseksualiteit (p.81). Verreweg de meeste moslims zeggen dat homoseksueel gedrag immoreel is, waaronder driekwart of meer in 33 van de 36 geënquêteerde landen. Afschuwelijk is dat alle 14 staten die de doodstraf voor homoseksualiteit opleggen, landen met een moslimmeerderheid zijn. Bovendien is het van belang op te merken dat in veel van deze landen ook de doodstraf staat op apostasie – als je de islamitische religie wilt verlaten – net als voor blasfemie.
De Pride biedt een veilige plek om deze religieuze homofobie uit te dagen. Sinds haar ontstaan is de Pride altijd al een plaats geweest waar lhbt-mensen in staat waren om zich te verenigen tegen politieke, culturele en religieuze veroordeling van homoseksualiteit.
Of het nou gay ex-moslims (GEMs) zijn die protesteren met borden zoals “Fuck Islamic Homophobia” en die islamitische staten veroordelen waar op homoseksualiteit de doodstraf staat, of gay moslims die proberen de positie van homo’s binnen de islam te herdefiniëren met borden zoals ‘Allah Love us All’, de Pride biedt momenteel de enige veilige plaats voor het wakkerschudden van publiek bewustzijn over de diverse protesten en boodschappen van lhbt-mensen met een islamitische achtergrond. Die veiligheid wordt ons niet gegund, op welk niveau dan ook, door de bredere moslim’gemeenschappen’.
Voor ons is onze aanwezigheid op de Pride ontzettend belangrijk, omdat wij leden hebben die lhbt’ers en/of vluchtelingen zijn die ontsnapt zijn uit landen waar homoseksualiteit met de dood kan worden bestraft. Veel van de islamitische staten die lhbt’ers doden, doden ook afvalligen en godslasteraars. Onze aanwezigheid is daarom cruciaal, omdat het niet alleen de lhbt-rechten van ex-moslims en moslims verdedigt, maar ook de krimpende ruimte voor religieuze twijfel en dissidentie vergroot. Onze protestborden belichamen de dissidentie tegen religieuze dogma’s die altijd al een belangrijk onderdeel zijn geweest in de strijd voor de mensenrechten. Net zoals kritiek op het christendom of christelijk-rechts op de Pride geen haat tegen christenen is, hebben onze protestborden en aanwezigheid niets te maken met haat en alles met het eisen van mensenrechten voor iedereen: het recht om homo, afvallige of blasfemisch te zijn zonder angst, buitensluiting of doodsbedreigingen.
De Pride is één van de weinige publieke plekken waar wij luid en trots uit de kast kunnen komen: out, loud and proud – als lhbt en/of ex-moslim – zonder angst. Wij zullen dat publiekelijk blijven doen ondanks belasteringen en misinformatie die wordt verspreid door Dino Suhonic – en anderen zoals hij die niet inzien hoe de rechten en levens van lhbt’ers en ex-moslims met elkaar verbonden zijn. Om de rechten van één iemand te verdedigen, moeten we de rechten van iedereen verdedigen, ongeacht verschillen van mening en geloof.
Vertaling: Leon Korteweg
Foto: Council of Ex-Muslims of Britain
Vrij Links is een meerstemmig platform. Tenzij anders vermeld, spreken auteurs op persoonlijke titel.
