Kansenongelijkheid is één van de obstakels waardoor vele kinderen niet de mogelijkheid krijgen om hun volle potentie te benutten. Al vanaf een jonge leeftijd worden ze in een bepaalde richting gedrukt, krijgen ze te maken met vroegtijdige keuzes of vallen ze buiten de boot. Bij een ongezonde thuissituatie weet je niet wiens hand je voor ondersteuning moet aangrijpen. Een zoon of dochter met arme ouders heeft al snel te kampen met achterstand. Te weinig geld om mee te gaan op schoolreisje, onderschat worden door je leraren wanneer je moeite hebt met rekenen, vol zenuwen voor de klas staan omdat je spreekvaardigheid nog niet goed ontwikkeld is.
De herinnering eraan leeft altijd ergens achter in mijn hoofd. Meestal is het niet meer zo erg aanwezig, maar nu ik verder ben gekomen dan dat men ooit van mij verwacht heeft, kijk ik vol trots terug op de weg die ik afgelegd heb. Want sinds mijn basisschoolleraar mij vertelde dat ik het nooit zou redden in de maatschappij, ontstond het brandende vuur van mijn motivatie om het tegendeel te bewijzen. Ik ben iemand die kansenongelijkheid met beide handen heeft aangepakt, zonder daarbij ooit aan mezelf te twijfelen. Mijn doelstelling was glashelder: ik zou ze wel een poepje laten ruiken.
Mijn familie heeft zowel een Indonesisch als Fries tintje. Een product van de multiculturele samenleving waarbij de opvoeding dus bestond uit meerdere talen. Mijn ouders zijn allebei afkomstig uit een arbeidersfamilie, mijn vader werkte als monteur bij o.a. Stork en was geëmigreerd tijdens de repatriëring van Indische Nederlanders. Mijn moeder nam destijds de verzorging van mij op zich, wat ze helaas niet kon voortzetten vanwege haar overlijden toen ik dertien was. Dit kwam als een donderslag bij heldere hemel en tegelijkertijd besefte ik toen dat zij het liefste wou dat ik niet bij de pakken neer ging zitten. Als ze een laatste boodschap had kunnen geven, dan weet ik dat ze mij had verteld om altijd in mezelf te geloven. De stappen naar de toekomst maak je immers zelf.
Tijdens mijn reis naar mijn eindbestemming heb ik met verschillende tegenslagen te maken gehad. Alleen dat weerhield mij er niet van om door de zure appel heen te bijten.
Mijn koers begon toen ik op het speciaal basisonderwijs was gezet. Niet wegens een gebrek aan intellect, zo zou later blijken. Ik had de ambitie om uiteindelijk mijn creatieve geest voor gerenommeerde bedrijven te gebruiken én impact te maken. Uiteindelijk kreeg ik die kans na het middelbaar beroepsonderwijs toen mijn voormalig marketingdirecteur de potentie zag om mijn talent verder te ontwikkelen. Een paar jaar later stond ik aan het roer van de meest succesvolle marketinginitiatieven- en campagnes die je kan bedenken.
De kinderen die achterblijven in ons huidige onderwijssysteem krijgen nu te weinig een schouderklopje om vooruitgang te boeken. We zeggen vaak genoeg dat succes voornamelijk aan onszelf te danken is, maar eigenlijk hebben we het vaak aan een mentor in ons leven te danken. Een leraar en leerling behoren samen met een lach naar je talenten en valkuilen te kijken.
Niet alleen is het van belang dat het groeipotentieel wordt herkend, maar de focus van de onderwijzer moet liggen op een zo hoog mogelijk resultaat voor het kind. Is de één sterker dan de ander in leesvaardigheid? Zet hem of haar dan naast een scholier die beter is in rekenkunde. Daardoor leren ze van elkaar, maak je ze zelfbewust, worden ze voorzien van constructieve kritiek en reflecteer je periodiek op hun werkzaamheden. Een kritische houding valt dan beter in de smaak omdat je met elkaar naar een oplossing werkt. In landen zoals Estland, Canada en Finland kiezen docenten ervoor om de kat wat langer uit de boom te kijken, waardoor zelfontplooiing voldoende ruimte krijgt. Een belangrijk ingrediënt voor succes op de langere termijn.
Intussen denk ik aan al die kinderen, overal in Nederland, die nu aan zichzelf twijfelen, moeite ervaren om hun bestemming te halen. De coronacrisis heeft het niet makkelijker gemaakt om een peptalk te ontvangen. Maar laat mij die persoon voor ze zijn:
Kansenongelijkheid is een obstakel dat jij overwint. Zolang het onderwijssysteem niet is aangepakt, zal het in de weg blijven staan. Doe dus vooral je best om deze barrière te doorbreken, sta open voor iemand die in jou gelooft en geef niet op.
Vrij Links is een meerstemmig platform. Tenzij anders vermeld, spreken auteurs op persoonlijke titel.
