De bekende Turkse theatermaker Orhan Aydin wordt op 6 februari in Istanbul wakker met het nieuws over de grote aardbeving in het zuidoosten van het land. Meteen schrijft hij op Twitter: ‘Dit doet pijn.’
Aydin zal daarna blijven twitteren, om met de kortst mogelijke zinnen een beeld te geven van een door een ramp getroffen land. En hij twittert voor hulp aan zijn dochter die in de stad Hatay onder het puin schijnt te liggen. Een selectie van de tweets en de retweets van Orhan Aydin in die dagen.
6 februari. Retweet van een tweet van geoloog Naci Gorur: ‘Beste mensen, ik heb heel slecht nieuws. De aardbeving met het epicentrum Pazarcik had een kracht van 7,6. Hopelijk valt de schade mee. Als wetenschappers hebben we dag in dag uit voor deze aardbeving gewaarschuwd. Niemand was geïnteresseerd in wat we te melden hadden.’
6 februari. Orhan Aydin twittert de alarmnummers van de steden die door de aardbeving zijn getroffen.
Nog steeds vroeg in de ochtend. Orhan Aydin plaatst een zwart-witfoto van zijn dochter Eylem met de tekst erboven: ‘Ik kan mijn dochter en haar moeder niet bereiken.’ Twee uur later volgt een nieuwe tweet: ‘Ayse Fitnaz Caddesi 5 Hatay. HET HUIS SCHIJNT INGESTORT TE ZIJN. MIJN DOCHTER EN HAAR MOEDER LIGGEN ONDER HET PUIN. HELP.’
Een uur later schreeuwt hij weer om hulp en publiceert deze keer de foto van de moeder en de dochter die op een zonnige dag de hoofden gelukkig en liefdevol tegen elkaar aan drukken.
Het is avond als Aydin mededeelt dat de mensen de moeder onder het puin vandaan hebben gehaald. Zijn dochter Eylem is nog steeds onder het ingestorte gebouw en maakt op een andere foto met een glimlach om haar lippen het ‘victory-gebaar’.
Diep in de nacht van dezelfde dag twittert Aydin: ‘Had toch een keer naar de waarschuwingen van de wetenschappers geluisterd. Was dat zo moeilijk?’ Even later schrijft hij: ‘Mijn dochter is nog steeds onder het puin. Maar ze roept wel terug als mensen haar naam roepen. Lieve mensen proberen haar te redden. Mijn verdriet is niet te beschrijven. Als volk verdienen we beter dan deze politici. Ze aanbidden het beton en het geld. Ze haten de wetenschap.’
7 februari. Een foto van vader en dochter waarop het rode haar van Eylem een mooi contrast vormt met de grijze achtergrond van de wolken, de berg en de zee. Orhan Aydin schrijft: ‘Ze ligt nu 24 uur onder het puin. Nieuwe reddingswerkers staan er nu. Hatay is de stad van de dood geworden. Hulpeloos en eenzaam zijn de mensen. Mijn land huilt. Net als iedereen die hun dierbaren onder het puin vandaan willen halen, wil ook ik mijn dochter terug. Zonder haar kan ik niet doorleven.’
Even later: ‘Het been van mijn dochter zit onder het beton. Met grote urgentie hebben we een betonsnijder nodig. Help!’
Niet lang hierna: ‘Ik droom van een land waar het verboden is om tegen het volk te liegen. Een land waar mensen in vrijheid en geluk kunnen leven.’
Het is inmiddels weer avond. Orhan Aydin retweet het bericht van een ander account: ‘Eylem Safak Aydin, dochter van de bekende theatermaker Orhan Aydin, kan niet uit het puin gehaald worden wegens gebrek aan een hijskraan.’
De eerste uren van 8 februari. Orhan Aydin retweet: ‘Iedere seconde telt nu. Om Eylem Safak Aydin te kunnen redden hebben we de hulp van de hulporganisatie AFAD nodig. Ayse Fitnaz Caddesi No:5 Hatay. De persoon die de wacht houdt bij het puin heet Ersan. Zijn telefoonnummer is 0532 3979595 @AFADHATAY’
11 februari, vroeg in de ochtend. Orhan Aydin retweet: ‘Helaas hebben we Orhan Aydin geen goed nieuws kunnen geven. Het spijt ons. Na 36 uur lang graven hebben we lieve Eylem Safak Aydin uit het puin gehaald. Gecondoleerd.’
13 februari. Orhan Aydin plaatst de foto van een lachende, prachtige Eylem en schrijft: ‘Glasscherven in mijn hart. Net als alle andere duizenden mensen van dit land ben ik vermoord.’
16 februari. De theatermaker twittert: ‘We zullen de verantwoordelijken berechten. Ze hebben amnestieën afgekondigd voor illegale bouw, op breuklijnen hebben ze doodskisten van beton laten verrijzen, het verzamelde belastinggeld voor aardbevingsbestendige gebouwen hebben ze in eigen zak gestoken. Al die gewetenloze smeerlappen zullen zich moeten verantwoorden.’
Deze column verscheen eerder in de Volkskrant en is hier, met toestemming van en dank aan de uitgever en aan Erdal Balci, geplaatst.
Foto: Ruslan Batiuk via Depositphotos
Vrij Links is een meerstemmig platform. Tenzij anders vermeld, spreken auteurs op persoonlijke titel.
