Ooit dacht ik dat ik links was. Zeventien was ik en onbewust trouw aan Winston Churchill: ‘Als je onder de dertig bent en niet socialistisch (liberal), dan heb je geen hart. Als je boven de dertig bent en je bent nog steeds socialistisch, dan heb je geen hersens …’ Rond de twintig schoof ik, als jong beroepsonderofficier bij de cavalerie, snel op naar rechts. Of beter wellicht, ik werd conservatiever naarmate links progressiever werd.
Dat ik conservatiever werd was een gevolg van het feit dat vooral progressief links (ik kwam uit het milieu van de linkse gestaalde kaders) mijn vrije samenleving langzaam maar gestaag vermaakte tot een rederijkersvereniging waar de politieke correctheid het steeds vaker wist te winnen van het vrije woord, het mooiste en sterkste wapen van de vrije geest. Intussen hebben ook ‘rechts’ en het centrum zich aan deze pseudo-integere correctheid over gegeven. Voor de duidelijkheid: ik reken PVV en het Forum niet tot ‘rechts’. Wij hoeven ze ook niet. Het zijn populisten die je vertellen waar je bang voor moet zijn en wie je daar de schuld van moet geven. Dat lost niets op.
Maar daar staat tegenover dat steeds meer zaken vanuit ongegronde politieke correctheid onbespreekbaar blijven terwijl het wel degelijk gaat om issues die de kernwaarden van onze samenleving raken. Het maakt mij woedend dat ik mensen niet fel mag tegenspreken om hun politiek-religieuze meningen. Omdat ik ze daarmee nodeloos zou beledigen, zelfs provoceren, aangezien ze daar ‘nog niet aan toe’ zouden zijn. Dat ik mijn in het verleden zo zwaar en bloedig bevochten persoonlijke vrijheid steeds weer en steeds meer moet beperken voor religieuze denksystemen van neolithische oorsprong, die geen ander doel hebben dan de geesten der mensen te richten en ondergeschikt te maken aan de doelen van de machthebbers die zich er boven hebben weten te plaatsen.
Het vrije debat wordt stilaan kapot gemaakt en tot mijn verbijstering – maar ook blijdschap – heeft niemand dit zo kort en kernachtig onder woorden gebracht als de nieuwe beweging Vrij Links. Dat was voor mij in veel opzichten een volkomen onverwachte ervaring. Ik heb als politieman in het centrum van Amsterdam in de tachtiger en negentiger jaren het postpuberale maar niettemin spijkerharde neofascisme van de kraakbeweging, de autonomen en de AFA, keer op keer moeten bevechten. Jonge kwaadaardige mensen die in hun eigen gelijk een prima legitimatie vinden om iedere afwijkende mening met geweld te bestrijden. Ik vind ze net zo gevaarlijk voor de vrije samenleving als Geert Wilders en zijn volgelingen.
Ik heb met name links Nederland zich massaal schuldig zien maken aan het neerbuigend racisme waarmee alles wat door minderheden gedaan of misdaan wordt, zowel op maatschappelijk, crimineel als religieus gebied met de mantel der liefde bedekt wordt. Ook de rest van het politieke spectrum gaf daaraan toe. Ik hoor vrouwelijke politici vol vuur de vernederende gezichtsbedekking – o onuitroeibare erfzonde – verdedigen als vrije keuze, daarmee de grafstenen van hun overgrootmoeders bevuilend, die als suffragettes het recht opeisten om als volwaardig mens behandeld te worden.
Ik ben in Afghanistan geweest als redacteur van het politieblad Blauw. Geloof me, er is niets vrij aan de positie van de vrouw in de islam. En mag ik dat in een vrij land niet zeggen? Niet hardop uitdragen? Reve zou zich omdraaien in zijn graf. Het manifest beschrijft de situatie waarin Nederland op dit moment verkeert en het verzet zich op basis van argumenten die ieder weldenkend mens zou moeten kunnen omarmen. Het manifest komt van links. En ik van rechts. En ik sluit me er graag bij aan.
Want dit manifest gaat over vrijheid. Over het recht van mensen om vrij te denken en daar ook uiting aan te geven. Het recht om het ergens niet mee eens te zijn en het recht om de zo moeizaam bevochten persoonlijke vrijheid te allen tijde te verdedigen.
Zodat we een samenleving blijven houden en onderhouden waar iedereen een plaats mag eisen, en mag zijn wie hij of zij is, ongeacht afkomst, huidskleur, religie, geslacht of seksualiteit. Zodat vrouwen hun hoofd niet meer hoeven te bedekken, homo’s weer veilig hand in hand over straat kunnen. Een samenleving waarin Joden jood kunnen zijn zonder daarvoor beschimpt of mishandeld te worden en moslims in vrede moslim kunnen zijn.
Alleen de intoleranten, laten we die binnen de grenzen van wet en beschaving efficiënt en effectief bestrijden. Want zij zijn de bijl aan de wortels van de vrijheid.
Foto via Pixabay
Vrij Links is een meerstemmig platform. Tenzij anders vermeld, spreken auteurs op persoonlijke titel.
