‘De NL versie van de #Nashvilleverklaring maakt helaas één ding heel duidelijk. Dit zijn stappen terug in de tijd. We hebben nog een lange weg te gaan. Emancipatie is nog lang niet af,’ twitterde Ingrid van Engelshoven, Minister van Onderwijs, Cultuur, Wetenschap én emancipatie in reactie op de ophef die rondom de Nashville Verklaring was ontstaan. Van Engelshoven geeft hiermee aan een bepaalde achteruitgang te zien in de staat van de LHBTI-emancipatie in Nederland. En daar was zij zeker niet de enige in. Velen zagen in de affaire rondom de Verklaring een signaal dat deze emancipatie in ons land nog lang niet zo ver was als we dachten. Of sterker nog, dat we op dit terrein achteruit zouden gaan.
Maar in de gehele affaire kunnen we ook iets anders terugzien. Iets veel hoopvollers. Een teken dat de emancipatie van LHBTI-mensen juist veel verder is dan we voor ‘Nashville’ hadden kunnen denken. Daarmee doel ik niet op de verklaring zelf: het droevige en naargeestige statement dat daarin terug te lezen is, is kenmerkend voor hoe er onder een aanzienlijke deel van orthodox-christelijk Nederland nog steeds over liefde, seks en homoseksualiteit wordt gedacht. De verklaring an sich was dus niet heel verrassend, net zomin als het feit dat veel dominees en anderen uit die hoek hem ondertekenden.
Maar wat wél min of meer verrassend was, en wat erg optimistisch stemt voor de toekomst, waren veel van de reacties op ‘Nashville’ vanuit andere delen van christelijk Nederland. De vrijzinnigen namen al snel afstand, en ook dat was te verwachten. Maar het was zeker niet alleen het progressieve en liberale deel van de kerken dat zich uitsprak tegen ‘Nashville’. Ook veel gematigd conservatieve en conservatieve stemmen deden dit. Zo nam, in tegenstelling tot de SGP, de ChristenUnie al snel afstand van de verklaring. Het Nederlands Dagblad, dat veel door ChristenUnie-stemmers gelezen wordt, noemde de verklaring ‘een trieste calamiteit‘. Het CDA distantieerde zich ervan, evenals de Protestantse Kerk Nederland (PKN). Veel andere kerken in Nederland bestelden regenboogvlaggen.
En zelfs uit reformatorische hoek kwam er kritiek op de verklaring. Het Reformatorisch Dagblad, de krant voor SGP’ers, stelde in een hoofdredactioneel commentaar dat de verklaring ‘terug in de kast moest‘ en dat het tijd was om eerst op dit onderwerp te herbezinnen en in gesprek te gaan met de samenleving.
Wie had twintig jaar geleden kunnen denken, dat vanuit christelijke hoek – en dan met name vanuit conservatief-christelijke hoek – er zo velen stelling zouden nemen tegen een dergelijke verklaring? Het laat zien dat de LHBTI-emancipatie de afgelopen decennia grote stappen heeft gemaakt onder christenen in Nederland. Juist daar waar het hard nodig is, wordt nu stevig afstand genomen van christelijke homo- en transfobie.
En daarmee wordt wellicht het tegendeel aangetoond wat velen, waaronder Van Engelshoven, beweren, namelijk dat we met ‘Nashville’ een stap teruggegaan zijn in de tijd. Want als er één ding is wat met de Nashville Verklaring duidelijk is geworden, dan is het dat zo velen in Nederland juist vóóruit zijn gegaan. Vooruit op het terrein van emancipatie, naar een meer inclusieve samenleving waarin eenieder zichzelf kan zijn.
Natuurlijk, er is nog steeds sprake van diepgewortelde homo- en transfobie in Nederland. Onder religieuzen, maar ook onder niet-religieuzen. Maar de acceptatie en emancipatie van LHBTI-mensen in Nederland gaat gestaag door, óók in christelijke hoek. En het is hoopvol dat we dat uit de hele maatschappelijke discussie rondom de Nashville Verklaring op kunnen maken.
We gaan geen stap terug in de tijd met de emancipatie, we hebben recentelijk met elkaar juist weer een stap vooruit gezet.
Foto via Pixabay
Vrij Links is een meerstemmig platform. Tenzij anders vermeld, spreken auteurs op persoonlijke titel.
