Afgelopen donderdag werd Nederland geschokt wakker: de homoseksuele bevolking van Brunei kan vanaf woensdag de doodstraf tegemoet zien. De regenboogvlaggen werden weer massaal verkocht en gingen op stok. Uit solidariteit met de homogemeenschap in Brunei werden Facebook-profielfoto’s veranderd in regenboogvlaggen en zou de regering diplomatieke en economische acties ondernemen.
Was dit het verhaal?
Nee. De regenboogvlag bleef in de kast, de Facebook-profielfoto’s werden voor de verandering niet veranderd en de regering bleef muisstil. Alsof de solidariteit die wij met onszelf voelden, tijdens #SorryJohan en de Nashville-verklaring, opgeraakt is. Plek voor solidariteit met de homo in Brunei die vanaf woensdag een steniging tegemoet ziet, is er niet. Niet vanuit de regering, niet vanuit de samenleving.
Stil blijven kan niet
Uit frustratie twitterde ik over de situatie om te proberen wat los te maken. Ik vond twee medestanders. Wij wilden iets doen om dit aan de kaak te stellen. Als je solidair bent met de homogemeenschap, ben je solidair met de homogemeenschap waar dan ook ter wereld en dat is het waard om voor te vechten; jouw eigen vrijheid en mensenrechten zijn evenveel waard als die van een ander.
Een idee om een petitie te beginnen om alle handel met Brunei te stoppen kwam snel. De koninklijke familie van Brunei is mede rijk geworden door het bekende Nederlands-Britse bedrijf Shell. Blijkbaar ligt de morele lat van dit bedrijf zo laag, dat mensenrechten bij het vuilnis worden gegooid wanneer er olie te zien is. Een Bruneise ambassade is er niet in Nederland – en vice versa. Economische sancties zouden het beste antwoord zijn op deze walgelijke wetgeving.
In 2013 werd in Brunei de sharia ingevoerd, waarbij de Nederlandse regering muisstil bleef en de ontwikkelingen aan zou kijken. Die ontwikkelingen zijn zichtbaar: mensenrechten worden geschonden en vrijheden worden afgepakt, maar geen woord vanuit onze regering. Het is vrij duidelijk: mensenrechten zijn voor het westen alleen een stokpaardje om goodwill op te bouwen bij de Verenigde Naties, maar wanneer er economische belangen zijn, worden die mensenrechten ingewisseld voor olie en geld. Zo lang westerse regeringen, waaronder die van Nederland, stil blijven, zijn zij nalatig en stemmen zij mede in met de mensenrechtenschending wanneer de eerste homo in Brunei wordt gestenigd.
De selectieve verontwaardiging van de LGBT-gemeenschap
Er was snel steun, maar niet de massale steun die wij hadden verwacht. Wij waren blij met wat we kregen, maar er bleek vanuit de gemeenschap ook tegenstand of laksheid rondom dit onderwerp. De strijd om de volle erkenning van LGBT-mensen is in volle gang en nodig in Nederland, maar solidariteit met de Bruneise homo is ver te zoeken. De selectieve verontwaardiging is groot: wanneer Johan Derksen iets negatiefs zegt over homo’s is de hele homogemeenschap strijdbaar en verontwaardigd, maar een doodstraf voor homo’s in Brunei is daar blijkbaar niks bij.
De LGBT-gemeenschap kan zichzelf niet serieus nemen als zij deze vreselijke gebeurtenis aan zich voorbij laat gaan. In Nederland is de emancipatie van de LGBT-gemeenschap nog lang niet af – maar als wij toekijken als homo’s in Brunei gestenigd worden, is deze strijd voor niks geweest.
De petitie om alle handelsbelangen met Brunei te stoppen kan hier getekend worden.
Vrij Links is een meerstemmig platform. Tenzij anders vermeld, spreken auteurs op persoonlijke titel.
