Je bent een jongen van 17, en je hebt vandaag tot het zevende uur les. Buiten is het 39 graden; binnen zit jij, in een lange broek. Zo horen jongens in jouw cultuur immers gekleed te gaan. God en de rector zeggen het.
Je bent een meisje van 15, en je staat op het schoolplein. Er ligt een dik pak sneeuw en het vriest dat het kraakt. Jij stampt met je voeten om nog een béétje warm te blijven, in je rok. Zo horen meisjes in jouw cultuur immers gekleed te gaan. God en de rector zeggen het.
Je zou willen protesteren, rebelleren, schreeuwen, die broek en die jurk in de kliko verbranden, dragen wat je wilt, wanneer je wilt. Je ziet overal om je heen hoe het ánders kan, hoe het anders mag.
Niet jij. God zegt het.
Maar ach, het zijn maar een paar lapjes stof, zeggen goedwillende buitenstaanders. En als dat nou eenmaal jullie cultuur is? Trouwens, in Amsterdam lopen de vrouwen in korte rokjes op naaldhakken – is dat ook geen sociale druk?
Misschien wel, denk jij. Maar de vrouwen in Amsterdam kunnen morgen een lange broek en sneakers dragen. Jij niet.
Voor jou dreigen diepe breuklijnen met je familie, de rector en God. God en de rector zien alles, en God en de rector straffen alles. De rector straft je met een schorsing. God zal je straffen met verdoemenis en een eeuwige pijn. De dominee zegt het.
Maar natuurlijk zijn dit maar lapjes stof.
Je bent een jongen van 16, en je hebt gemerkt dat je op jongens valt. De worsteling in jezelf is hels. Je hele leven heb je geleerd wat er gebeurt met mensen zoals jij. Maar hoe kun je veranderen wat je voelt?
Vandaag moet je naar school.
Je bent een meisje van 15, en je twijfelt soms of God wel echt is zoals de dominee en de rector je vertellen. De angst in jezelf is ondraaglijk. Je hele leven heb je geleerd wat er gebeurt met mensen zoals jij. Maar hoe kun je veranderen wat je denkt?
Vandaag moet je naar de kerk.
Een broek, een rok. Het zijn maar uiterlijkheden.
Aan de binnenkant, daar is de pijn, de onderdrukking en een wanhopig verlangen naar ánders. Maar daar willen de goedwillende buitenstaanders niet naar kijken.
Die zien alleen een paar lapjes stof.
Vrij Links is een meerstemmig platform. Tenzij anders vermeld, spreken auteurs op persoonlijke titel.
