Acht jaar zat de christelijke Asia Bibi in een dodencel, nadat ze beschuldigd werd van godslastering. In Pakistan staat daar de doodstraf op. In oktober 2018 werd ze vrijgesproken, omdat niet bewezen werd geacht dat ze de uitspraken echt zou hebben gedaan. Ze werd vrijgelaten uit de gevangenis, maar ze mocht het land nog niet verlaten omdat er nog een verzoek tot herziening van haar vrijspraak liep.
Haar vrijlating leidde tot grote woede onder radicale moslims, aangevuurd door de islamitische partij Tehreek-e-Labbaik. Er waren dagenlang enorme demonstraties die uiting gaven aan die woede. Bibi en haar familie werden met de dood bedreigd.
Vandaag besliste het hoogste Pakistaanse gerechtshof dat de vrijspraak van Bibi gehandhaafd blijft. Ik voel grote opluchting voor haar, al hangt er een donkere schaduw over. Naar alle waarschijnlijkheid zal ze zich de rest van haar leven, met haar gezin, onder een andere naam in een ander land moeten verbergen. Fanatiek-religieuze controlfreaks vinden nog steeds dat ze de dood verdient, met of zonder rechtspraak.
En hoe goed het ook is dat ze is vrijgesproken, ik vind het bitter dat het gebeurde wegens ‘gebrek aan bewijs’. Ik hoop dat er ooit een dag komt voor elke Pakistaanse man of vrouw om vrij te mogen zeggen wat zij denken. De ellendige waarheid is dat die dag nog heel ver weg lijkt. Ook Pakistaanse bloggers, studenten of openlijk ongelovigen ervaren dit aan den lijve.
Te midden van al deze horror van onverdraagzaamheid, staat één man die voor mij een baken van hoop en licht is. Waar Bibi, door een ruzie om een beker water, tegen wil en dank deze waanzin in gestort werd, koos één man vrijwillig en welbewust haar kant. Met gevaar voor zijn eigen leven.
Advocaat Saif-ul-Malook, een gelovige moslim, nam de verdediging van de christelijke Bibi op zich. Ook hij werd bij herhaling met de dood bedreigd en zag zich uiteindelijk genoodzaakt naar Nederland te vluchten.
Maar toen de zaak deze week bij het hoogste gerechtshof zou voorkomen, vloog hij terug.
Terug naar Pakistan, terug naar het gevaar voor zijn eigen leven, terug om zijn cliënte bij te staan.
‘Hij ziet het als zijn taak als advocaat om op te komen voor mensenrechten,’ zei Jan Dirk van Nifterik van de Stichting Hulp Vervolgde Christenen tegen de NOS. ‘Ook al levert het hem bedreigingen op, hij ziet het als iets wat hij toch moet doen.’
Ik maak een diepe, diepe buiging voor Saif-ul-Malook. Hij is vanaf nu een van mijn grote helden (m/v) die voor hun principes en de rechten van anderen durfden op te staan, onder dreiging van een gevaar dat ik mezelf maar amper kan beginnen voor te stellen. Mensen met dezelfde moed en integriteit als die van Malook hebben hier, in de eeuwen voor ons, onze vrijheden voor ons bevochten.
Ik buig voor u, meneer Malook, en ik kan alleen maar hopen dat ik, áls ik ooit een keuze zal moeten maken, dat ik dan een greintje van uw moed zal blijken te hebben.
Kijktip: in november 2018 sprak Malook op de International Conference on Sharia, Segregation and Secularism in Londen. Hij spreekt over de noodzaak om ‘op te staan als niemand anders het doet’. Ook verwijst hij naar het Pakistan van zijn jeugd, waar de moskee en de kerk gebroederlijk bij zijn dorp hoorden en spotprenten over mullahs dagelijkse kost waren in de kranten. Pas toen generaal Zia-ul-Haq de mullahs gebruikte om zijn macht te versterken, veranderde het land.
Kijk ook de indrukwekkende documentaire Vrijdenkers op de vlucht van het Humanistisch Verbond, onder meer met gevluchte Pakistaanse bloggers. Ook hun leven liep groot gevaar vanwege hun mening.
Foto via Pixabay
Vrij Links is een meerstemmig platform. Tenzij anders vermeld, spreken auteurs op persoonlijke titel.
