EW, Elseviers Weekblad, maakte deze week golven in de opinievijver met een cover vol oubollige stereotypes over hardwerkende Noord-Europeanen en luierende dolce vita Zuid-Europeanen.
Nederlandse anywheres – de kosmopolitische klasse – zaten met de handen in het haar. Want ‘hoe moesten ze dit nu aan al hun hardwerkende Italiaanse en Spaanse vrienden uitleggen’? De anywheres leken zich drukker te maken over hun eigen imago dan om de stereotypes zelf of om de zorgen van miljoenen mensen in Europa. En ze vergaten helemaal dat ze hadden kunnen volstaan met een simpel ‘Dit vind ik een stomme cover van een wat rechtser Nederlands weekblad. We hebben nog dertig andere weekbladen.’ Diversiteit in media, iemand?
Intussen, volgens EW zelf, eist ‘Giorgia Meloni, leider van de neo-fascistische Fratelli d’Italia, dat de Nederlandse ambassadeur in Rome excuses aanbiedt voor de cover.’ Persvrijheid, kent u deze uitdrukking, Giorgia?
De Portugees Insónias em Carvão sloeg terug met een lik-op-stuk-cover en een spiegelbeeldig setje oubollige stereotypen, die inmiddels in diverse Zuid-Europese media weer enthousiast wordt gedeeld. Hardwerkende Zuid-Europese arbeidsmigranten houden de Noord-Europese economie draaiende terwijl een roodverbrande Ollandeser het door belastingparadijs Nederland gespekte buikje onder de zuidelijke zon parkeert. Eens wachten wie daar in Nederland dan weer pisverontwaardigd over worden …
Maar wat gebeurt hier nou eigenlijk allemaal?
De somewheres in Italië, Spanje of Nederland hebben op dit moment precies dezelfde zorgen. De mensen die niet vliegveld in, vliegveld uit leven. De mensen die dagelijks werken voor hun onderhoud, die opgesloten in lockdown hun banen zien verdwijnen en een pandemie hun dierbaren zien bedreigen. De mensen die al decennialang hun koopkracht niet zagen stijgen, die de zorgpremies alleen maar omhoog zagen gaan en die met honderdduizenden tegelijk ‘zzp’ers’ en ‘flexwerkers’ moesten worden. De mensen de pensioenleeftijd zien blijven stijgen, in de wetenschap dat de pensioenen zelf zullen gaan dalen.
Over onze hoofden heen gooien zelfgenoegzame anywheres, clickbeluste media en scoorgrage politici met modder naar elkaar. Jullie zijn een belastingparadijs, nee jullie ontwijken de belastingen zelf. Jullie zijn potverteerders nee jullie zijn uitbuiters. Wij willen meer lenen, meer schulden, meer eisen, meer garanties, meer, meer, meer.
Intussen zitten zowel Mario en Claudia als Jan en Greetje met de handen in het haar over de hypotheek of de huurstijging, het verlies van werk en inkomen, en voelen ze allemaal dezelfde angst om de toekomst van hun kinderen en de levens van oude ouders.
Die twee covers. Wie wint daarbij?
Vrij Links is een meerstemmig platform. Tenzij anders vermeld, spreken auteurs op persoonlijke titel.
