Geen pensioen meer opbouwen. Geen recht meer op een werkloosheids- of arbeidsongeschiktheidsuitkering. De kabinetsplannen voor loondispensatie voor mensen met een beperking geven Noortje van Lith (21) het gevoel dat ze als tweederangsburger wordt weggezet.
Ik ben drie maanden te vroeg geboren, op 26 december 1996. Hierdoor heb ik een hersenbeschadiging opgelopen. Als gevolg hiervan heb ik cerebrale parese. Dit houdt in dat mijn hersenen mijn spieren verkeerd aansturen, waardoor ik aan een rolstoel gebonden ben.
Na de zomer komt staatssecretaris Tamara van Ark van Sociale Zaken en Werkgelegenheid met een voorstel om via loondispensatie meer mensen met een beperking aan een baan te helpen. Het idee om makkelijker werk te vinden is goed, alleen de manier waarop is heel vervelend. Mensen die straks met een beperking de arbeidsmarkt gaan betreden, mogen namelijk onder het minimumloon worden betaald door de werkgever, wat door de gemeente aangevuld kan worden tot het minimum.
Mensen met een arbeidsbeperking worden door de gemeente gekeurd op hun arbeidsproductiviteit. Een voorbeeld: een werknemer met een beperking die voor 40 procent arbeidsproductief is, wordt voor die 40 procent door een werkgever betaald; de andere 60 procent wordt tot het minimumloon aangevuld door de gemeente.
Wanneer iemand met een arbeidsbeperking een werkende partner of vermogen heeft, dan heeft diegene geen recht op die aanvullende uitkering. Ook worden door het loon en de aanvullende uitkering geen rechten opgebouwd voor een pensioen of een werkloosheids- of arbeidsongeschiktheidsuitkering.
Daarnaast is het zo dat mensen met een arbeidsbeperking zelf een uitkering moeten aanvragen bij de gemeente. Omdat zij loon uit twee verschillende bronnen ontvangen, een deel van de werkgever en een deel uitkering, moet er iedere maand opnieuw berekend worden op hoeveel zij recht hebben. Er kan de ene maand meer gewerkt kan worden dan in de andere. Hierdoor kunnen mensen met een beperking snel in de schulden belanden, want een foutje in de administratie is zo gemaakt.
Loondispensatie geeft mij het gevoel dat ik waardeloos ben. Waardeloos omdat ik als tweederangsburger word weggezet. Ik ga studeren aan het hbo om mijn kansen op een baan te vergroten. Maar ik ben onzeker, omdat ik niet weet of ik een werkgever ga vinden die mij als een volwaardig mens ziet.
Het kabinet verkleint mijn kansen om als volwaardig gezien te worden. Als een werkgever mij op een slechte dag laat keuren op mijn arbeidsproductiviteit en ik 60 procent haal, kunnen er misschien best vaak dagen zijn dat ik 100 procent geschikt ben, maar raak ik het stempel ‘60 procent arbeidsgeschikt’ niet snel kwijt – ook omdat het voor de werkgever veel voordeliger is mij maar 60 procent uit te betalen. Zo nemen mijn kansen af om ooit een volwaardige werknemer te worden.
Als ik een partner heb, moet ik misschien onder het minimumloon gaan werken. Dan heb ik geen recht meer op een aanvulling. Terwijl ik juist onafhankelijk wil zijn waar het kan. Met een normaal salaris zou dit mogelijk zijn, maar dit wordt me afgepakt. Ook een pensioen wordt mij ontnomen – omdat ik niet voldoe aan het ideaalbeeld.
Terwijl er heel veel alternatieven zijn. Een loonkostensubsidie bijvoorbeeld. Dan krijgt de werkgever een bedrag om mensen met een beperking tot het minimumloon te kunnen betalen. Dan bouwen ze wél gewoon een pensioen op.
Daarom hoop ik dat we de regering kunnen laten weten dat dit een slecht plan is. Helpen jullie mee door veel te twitteren? Hopelijk zien we dan straks als Trending Topic #STOPLOONDISPENSATIE.
Vrij Links is een meerstemmig platform. Tenzij anders vermeld, spreken auteurs op persoonlijke titel.
