Een aspect van de statenverkiezingen van 20 maart dat nog weinig aandacht heeft gekregen, is dat rechts Nederland zich impliciet heeft uitgesproken voor een andere waardering van de seksuele revolutie van de jaren zestig en daarna. Die seksuele revolutie brak met de joods-christelijke traditie dat de vrouw de mindere is van de man – volgens de tien geboden staat zij op één lijn met zijn slavin, zijn rund en zijn ezel – en waarin seks alleen is toegestaan binnen het huwelijk, uitsluitend tussen man en vrouw.
De breuk met die traditie werd destijds vooral veroorzaakt door de introductie van de anticonceptiepil en de ontkerkelijking, twee ontwikkelingen die elkaar ook weer versterkten. Het maakte dat mensen zich anders gingen gedragen, maar ook de wetgeving werd aangepast: tijdens het kabinet De Jong (1967-71) werd het verbod op voorbehoedmiddelen ingetrokken, net als het verbod op overspel, en werd de leeftijd waarop seks was toegestaan gelijkgetrokken voor homo’s en hetero’s. Later werd abortus toegestaan, werd verkrachting binnen het huwelijk strafbaar, werd het huwelijk opengesteld voor mensen van hetzelfde geslacht, en werden transgenders meer geaccepteerd. Die ontwikkeling is nog steeds gaande.
Tot nu toe kon deze ontwikkeling op een brede instemming rekenen. Ik sta er nog steeds van te kijken dat men er in de ChristenUnie tegenwoordig geen enkele moeite mee heeft dat hun vicepremier een ongehuwde moeder is. Maar er zijn ook culturele minderheden waarbinnen men daar anders over denkt, zoals de ondertekenaars van de Nashville-verklaring en groepen immigranten, zowel conservatieve christenen als moslims. Veel verbinding is er niet tussen die groepen: ik heb Kees van der Staaij weleens gevraagd waarom hij geen kiezers wierf onder moslims, maar daar moest hij niets van hebben.
Conservatieve moslims zijn het meest manifest in het afwijzen van de waarden van de seksuele revolutie, daarom dragen veel vrouwen een hoofddoek en zorgen ze ook dat hun lichaamsvormen niet te zien zijn. De eer van hele de familie is er mee gemoeid dat meisjes als maagd het huwelijk ingaan. Het is een machocultuur waarin vrouwen worden achtergesteld en homoseksualiteit taboe is.
Bolkestein was de eerste politicus van een grote partij die deze cultuur afwees, gevolgd door Fortuyn en Wilders. Het waren rechtse politici, die zich daarbij baseerden op waarden die ontwikkeld waren in linkse milieus. In zijn proefschrift noemde Merijn Oudenampsen dat The Conservative Embrace of Progressive Values. Fortuyn stelde de joods-christelijke traditie lijnrecht tegenover de islam, maar dat was natuurlijk onzin: de islam wortelt zelf in het jodendom en het christendom, en onze kritiek op de islamitische moraal wortelt niet in een veronderstelde joods-christelijke traditie maar in de Verlichting.
Veel linkse mensen, inclusief Oudenampsen zelf, hebben door dit rechtse initiatief grote moeite met kritiek op de islam. Uit angst als racist te worden beschouwd, maken ze hun eigen normen en waarden ondergeschikt aan het respect voor andere culturen. Anders worden onze waarden een aspect van identiteitspolitiek, en dat kan volgens Oudenampsen (p. 168) tot discriminatie leiden. Regressief links gunt daarom moslims hun eigen cultuur, en neemt daarbij de onderdrukking van moslimvrouwen en de onverdraagzaamheid tegen anderen voor lief.
Vrij Links maakt de tegenovergestelde keuze, en krijgt daar veel kritiek op van witte mannen die solidair zijn met bruine mannen die bruine vrouwen onderdrukken. Bovendien: je gaat toch geen dingen zeggen die Wilders ook zegt? Alsof je eigen waarden hun kracht verliezen wanneer ze door anderen worden overgenomen
Maar nu is er Thierry Baudet. Die wordt gezien als opvolger van Fortuyn en Wilders, maar onderscheidt zich duidelijk, doordat hij de progressieve waarden die dezen in stelling brachten bij hun kritiek op de islam, juist niet onderschrijft. Onze Thierry verlangt terug naar de cultuur van minstens een eeuw geleden.
De joods-christelijke traditie was toen nog volop in leven. Seks buiten het huwelijk was taboe, behalve dan in het bordeel. Gearrangeerde huwelijken waren heel gewoon, vooral bij de betere standen. Sommige meisjes liepen in de huwelijksnacht gillend weg, omdat hun bruidegom allerlei vieze dingen wilde waar ze absoluut niet op waren voorbereid. Vrouwen werden verplicht eindeloos kinderen te baren. Homoseksualiteit bestond wel, maar je kon er beter niet voor uitkomen. En dat was dan volgens Baudet de grootste en mooiste beschaving die de wereld ooit heeft gekend.
Baudet behoort tot een nieuwe ultrarechtse stroming, verwant aan de alt-rightbeweging, die zich keert tegen de ‘feminisering van onze cultuur’. Zij zijn tegen seksuele autonomie: volgens Baudet willen vrouwen niet dat hun ‘nee’ wordt gerespecteerd, maar dat ze overrompeld, overheerst, ja overmand worden. Volgens de alt-right beweging is homoseksualiteit een decadentieverschijnsel, waar de machthebbers in Polen en Hongarije terecht niets van willen weten. Hun idool Trump werkt samen met het Vaticaan en islamitische landen aan het inperken van vrouwenrechten.
Dit betekent niet dat Baudet tegen homoseksualiteit en abortus is, al zou dat wel de consequentie zijn van zijn terugverlangen naar honderd jaar geleden. Maar kennelijk zijn deze producten van de seksuele revolutie zodanig in de Nederlandse samenleving verankerd, dat hij daar niet aan durft te komen. Dat maakt het wel des te opvallender dat dat voor de emancipatie van de vrouw kennelijk niet geldt. In de Volkskrant van 30 maart verbaasde Rob Vreeken zich erover dat Baudet in zijn overwinningstoespraak niets zei over de islam. Dat Baudet hier niet zo mee gepreoccupeerd is, is echter helemaal niet zo vreemd: hij staat in zijn denken dichterbij de seksuele moraal van de imams dan bij de seksuele revolutie.
Is dat nu een reden om je zorgen te maken? Ik denk niet dat Baudet het snel voor elkaar zal krijgen om de seksuele revolutie terug te draaien. Zijn meeste aanhangers zullen ook met verbazing geluisterd hebben naar zijn overwinningstoespraak, met daarin het verlangen naar een mooi verleden dat nooit bestaan heeft. Die aanhang heeft hij vooral geworven doordat kiezers die toch al bang gemaakt waren voor de energietransitie, nu van een heuse doctor van de Leidse universiteit te horen kregen dat het allemaal onzin is.
Maar voor Vrij Links heeft de opstelling van Baudet wel een groot voordeel: wanneer je opkomt voor de positie van vrouwen en meisjes binnen de islam, zul je nooit van zelfbenoemde antifascisten te horen krijgen dat je hetzelfde zegt als Baudet.
Vrij Links is een meerstemmig platform. Tenzij anders vermeld, spreken auteurs op persoonlijke titel.
