Doordat het coronavirus de wereld in zijn greep heeft, ligt de economie op zijn gat. Veel mensen hebben nu grote zorgen om werk en inkomen.Toch zijn er nog steeds instanties die hoge rentepercentages rekenen. En – BNNVARA’s Kassa wijst daar vanavond ook al zeer terecht op – daarbij maakt de ING het wel heel bont met een jaarlijkse rente van maar liefst 12.9% over debet op de lopende rekening.
Dit betekent dat mensen die rood komen te staan door de crisis toch nog een flinke maandelijkse rente moeten betalen. Dit is natuurlijk extra wrang omdat ING in 2008 miljarden aan staatssteun heeft ontvangen van de Nederlandse staat. Deze miljarden heeft de ING uiteindelijk terugbetaald, maar de staat kreeg na zes jaar terugbetaling slechts een rendement van 12.7%. Dit is omgerekend ongeveer een jaarlijkse rente van 2%.
Vergelijk dit bedrag eens met de debetrente op lopende rekeningen die ING rekent op jaarbasis (12.9%) over zes jaar. Het totale rendement dat de bank in dat geval binnen zou krijgen, is 107%. Dit is meer dan acht keer zoveel. We zien dus ook hoe coulant de staat is geweest tegenover de ING bij het verstrekken van geld toen dat nodig was. Zou de ING dan wellicht ook coulant kunnen zijn en deze debetrente op kunnen schorten of verlagen tijdens deze crisisperiode?
De geschiedenis leert van wel. Bijna vier millennia geleden werd dit al gedaan. Hammurabi, de zesde koning van Babylon, schreef zijn Codex, een soort wetboek. Het welbekende ‘oog om oog, tand om tand’ vindt zijn oorsprong in deze tekst. Geen lieverdjes dus. Het was een harde en onverzoenlijke samenleving. Maar zelfs toen was er oog voor de onwenselijkheid van schuld in tijden van grote crises of natuurrampen. Hierin voorzag regel 48.
“Als iemand een lening verschuldigd is, en een storm vernielt het graan, of de oogst mislukt, of het graan groeit niet bij gebrek aan water; dan hoeft hij zijn schuldeiser in dat jaar geen graan te geven, hij wast zijn schuldtablet in water en betaalt voor dit jaar geen huur.”
We leven nu in tijden die onnoemelijk veel welvarender en humaner zijn als toen. Als Hammurabi dit destijds kon, kunnen de ING – en de andere banken – het nu ook.