‘Zijn we er dan toch weer ingetuind?’ Dat zullen velen zich de komende weken afvragen wanneer ze naar hun banksaldo kijken.
Weet u het nog? 2019 zou ons jaar worden. Nu de economie al jaren weer in de lift zit en de overheid een riant begrotingsoverschot noteert, was het dan eindelijk zo ver: per 1 januari gingen de nettolonen omhoog! Ook het CBS had het ons voorgerekend. Koopkracht, mensen! Eindelijk weer koopkracht!
Maar ja. De energiebelasting. Het lage btw-tarief. Ziektekostenpremies. Afvalstoffenheffing. De woningmarkt. Prijsstijgingen in het openbaar vervoer en aan de pomp. Het leenstelsel voor studenten. Schijnzelfstandigheid en flexbanen. Het vooruitzicht van een voor velen onbetaalbare transitie naar elektrische auto’s en warmtepompen. Onbereikbaar voor hen die het hardst meer ademruimte nodig hebben in de vaste lasten. Diederik Samsom, of all people, die enthousiast voorrekent dat iedereen met 10.000 euro investering al flink kan besparen. Prima, Didi, schiet jij het even voor?
De dividendbelasting, díe hebben we niet uit handen gegeven. Het kostte ons Unilever en ongetwijfeld andere multinationals die ineens geen trek meer hebben in een Double Irish with a Dutch Sandwich. Uitstekend. Brievenbusfirma’s die nauwelijks iets concreets aan onze economie bijdragen, stuwen wel het bruto binnenlands product omhoog met naar schatting zo’n 10 tot 14 procent – wat ons alleen maar een hogere afdracht aan de EU kost.
Keer op keer geven oppositie en coalitiepartners te weinig tegengas tegen de neoliberale ramkoers op de sociale samenleving van de VVD. We hadden het al gezien bij de referendumwet. Na de PvdA staat nu D66 in de verdediging. Kajsa Ollongren op goal. Met Mark Rutte in de spits scoort het neoliberale team toch weer in de laatste minuut.
De keeper dook niet eens naar links.
Foto via Pixabay
Vrij Links is een meerstemmig platform. Tenzij anders vermeld, spreken auteurs op persoonlijke titel.
