‘Het zet me al dagen aan het denken: wat interesseert het mij nou wat er op tv verschijnt?’ schrijft Sham Ahmed. ‘Waarom vind ik dan toch iets van diversiteit binnen commercials?’
Vaak loop ik met dilemma’s rond. Waarom is iets zoals het is? En wat vind ik hiervan? Belangrijker nog: is het gerechtvaardigd dat ik dit vind?
Afgelopen week kan het u vast niet ontgaan zijn: diverse prominente kranten schreven over het gebrek aan diversiteit in commercials. Mocht u nu denken: ‘God, daar gaan we weer, nog iemand die zo nodig hierover iets moet zeggen.’ Alvast mijn excuses, want ik moet hier toch echt even iets over zeggen. Het fascinerende is namelijk: ik begrijp niet zo goed waarom ik hier iets van vind. Ik herken mezelf totaal niet in ‘diverse’ commercials. Sterker nog, ik hou helemaal niet van groepsdenken op basis van oppervlakkige kenmerken. Ik kijk veel liever naar het individu en het karakter van de persoon.
Misschien komt het door de ‘prachtige’ reactie van een zekere meneer op Twitter, die mij vertelde: ‘kerst is en blijft een Westers feest. Bij het westen passen mensen van een Westerse achtergrond en daar blijf je met je poten van af.’ Ik had over het onderwerp namelijk gereageerd op de NRC: ‘Niet per se belangrijk, maar zou wel erg leuk zijn! Zei de mevrouw die dit jaar voor het eerst een kerstmaaltijd voor familie en vrienden verzorgt. #zinin Het laat toch wel zien dat ook veel niet-Westerse mensen óók kerst vieren.’
Het zet me al dagen aan het denken: wat interesseert het mij nou wat er op tv verschijnt? Ik kijk toch eigenlijk bijna alleen maar naar Netflix of NPOstart. Waarom vind ik dan toch iets van diversiteit binnen commercials?
Wellicht gaat het me om het grotere plaatje. Ik kan me goed voorstellen dat je Kerstmis niet snel zult linken met niet-Westerse Nederlanders als je dit in je dagelijkse leven haast nooit ziet; in je omgeving, online of wellicht in commercials. Logisch ook wel, het Suikerfeest wordt nou ook niet onmiddellijk gelinkt aan Henk en Ingrid.
Is dit erg? Nee.
Kan dit ook anders? Ja.
Móét dit per se ook anders? Nee.
Het zit namelijk zo: de diversiteit in een commercial interesseert, behalve de meneer op twitter, echt niemand iets. Maar dat is het hem nou juist: als het niemand iets interesseert, waarom casten reclamebureaus dan niet wat vaker mensen met een diverse achtergrond? We zijn immers een divers land. What’s the harm?
Een van mijn favoriete commercials is het filmpje van het Nationaal Comité 4 en 5 mei, genaamd ‘Geef vrijheid door!’ Het laat heel sterk zien hoe divers ons mooie kleine land is. Ik heb hier oprecht nog nooit iemand over horen klagen. Dus waarom nu wel? Waarom was er zoveel weerstand tegen de constatering dat veel commercials ‘té wit’ zouden zijn?
Misschien komt dit omdat het filmpje van het Nationaal Comité geen krantenartikelen nodig had. Er was geen ophef nodig om het te maken. Ze hebben het gemaakt en uitgezonden. Punt. Daarom roep ik de marketing- en reclamebureaus in Nederland op: laten we alsjeblieft geen oproepen meer nodig hebben om te laten zien waar een klein land groot in is. Geef vrijheid door.
Foto: tommyvideo, Pixabay
Vrij Links is een meerstemmig platform. Tenzij anders vermeld, spreken auteurs op persoonlijke titel.
