Als ik kijk naar de heftige discussie over de hoofddoek van Jeanine Hennis in Irak, dan leven we blijkbaar in een tijd waarin we moeten kiezen tussen diplomatie en mensenrechten.
Het liefst zou ik willen dat niet één vrouw verplicht wordt om hoofdbedekking te dragen. Het zou dan ook geweldig zijn als politici geen hoofddoek dragen in landen waar dit wel verplicht is. Dat zou de ultieme daad zijn van solidariteit met de dappere vrouwen die hiertegen strijden.
Maar dit is vooralsnog wensdenken. Want als vrouwen als Sigrid Kaag en Jeanine Hennis hun haren niet bedekken, zouden zij helemaal geen deel mogen nemen aan het gesprek. Ook verkeerd, want dan blijven we zitten met een mannenwereld.
Het gaat hier namelijk altijd om vrouwelijke politici. Want alleen bij een vrouw speelt de vraag: draagt zij wel of geen hoofddoek als zij op bezoek gaat naar dergelijke landen? Een man hoeft geen kleur te bekennen. Het zijn dus ook altijd vrouwen die de volle laag krijgen als zij een hoofddoek dragen, niet mannen.
Ik vind dat we van zowel mannen als vrouwen mogen vragen zich uit te spreken tegen vrouwenonderdrukking en het patriarchaat. Dat geldt evengoed voor rechtse en linkse partijen. Nog te vaak worden vrouwen misbruikt voor de eigen extreemrechtse anti-islamcampagne, of spreken mensen zich niet uit omdat ze bang zijn voor racist uitgemaakt te worden. Dit is allemaal ruis waar vrouwen niets aan hebben.
Ruis die ik steeds vaker terugzie. Want het lijkt alsof een deel van de mensen het politieke debat op dit soort onderwerpen laat kapen door anderen. Progressieve mensen die zich niet uitspreken omdat ze bang zijn voor racist uitgemaakt te worden. Dit staat een goed inhoudelijk debat in de weg. En het staat ook solidariteit in de weg met vrouwen die daadwerkelijk onderdrukt worden.
Ik vergeet nooit dat mijn vriendin Miryanna van Reeden aanvankelijk twijfelde toen Meera Nankoe en ik haar vroegen om samen met ons openbaar te strijden tegen het patriarchaat. Ze twijfelde niet om de inhoud, wij staan alledrie aan dezelfde kant. Ze twijfelde omdat ze bang was dat men zou vinden dat ze hierover niet mag spreken omdat ze wit is en het hier dan alleen nog over zou gaan. Te zot voor woorden.
Ik ben blij dat ze het wel gedaan heeft. Er is een mooie samenwerking tot stand gekomen voor vrouwenrechten, die we gemist zouden hebben als we ons hadden laten verdelen.
Maar ook mensen die zich druk maken of iets ’te PVV-achtig’ zou klinken, zorgen met al hun goede bedoelingen regelmatig voor ruis. Sinds wanneer is de mening van de PVV maatstaf geworden om iets wel of niet te mogen zeggen?
Daarom ben ik blij dat zo veel mensen in Nederland van zich laten horen als ze zien dat een Nederlandse politica met hoofddoek naar landen gaat waar moedige vrouwen strijden tegen de verplichte hoofdbedekking. Het laat zien dat veel mensen in Nederland solidair zijn met bijvoorbeeld Iraanse vrouwen.
Het zou geweldig zijn als Nederlandse politici zonder hoofdbedekking naar Irak of Iran toe kunnen gaan. Dat moet onze gezamenlijke strijd zijn. Want het is te zot voor woorden dat landen als Iran bepalen of onze vrouwelijke vertegenwoordigers wel of niet welkom zijn op basis van hun kleding.
Tot die tijd hoop ik dat elke man en vrouw die daarnaartoe gaat, de grenzen opzoekt en solidair is met de vrouwen die onderdrukt worden. Spreek je uit ook als je daar bent, want zwijgen is toestemmen.
Foto via Pixabay
Vrij Links is een meerstemmig platform. Tenzij anders vermeld, spreken auteurs op persoonlijke titel.
