Nou, dat was ons het weekje wel. Afgelopen zaterdagochtend plaatsten we een uitgebreid interview online van Marieke Hoogwout met Shirin Musa, voorvrouw van Femmes for Freedom. Een mooie gelegenheid om eens alle ins en outs van haar feministische strijd naar voren te brengen.
Shirin schetst een ontluisterend beeld van de wijze waarop Nederland omgaat met feministen die niet aan het juiste plaatje voldoen. Zo maakt ze zichtbaar hoe talloze feministische organisaties de emancipatie van ‘de allochtone vrouw’ via religieuze leiders proberen te bevorderen en niet via de vrouwen zelf. Ook spreekt ze over de voorkeur van ambtenaren om met grote organisaties te spreken, in plaats van een activiste als zij: ‘Ik denk dat ambtenaren het verwarrend vinden om met een moslimvrouw te vergaderen over andere onderwerpen dan de hoofddoek, of de boerka, of ‘ik word gediscrimineerd’. Moslimvrouwen zijn zó veel diverser dan deze ambtenaren weten.’
Een verhaal dat nodig verteld moet worden en dat welwillend is ontvangen, want van links tot rechts kwamen talloze positieve en steunende reacties binnen.
Diezelfde zaterdag ontving ook Vrij Links bijzondere steun: ‘Op een gegeven moment bereik je een nieuw evenwicht, heb je een nieuw sociaal netwerk opgebouwd. Dan valt de behoefte om om je heen te slaan weg. Ik voel me nu verbonden met Vrij Links […] omdat zij opkomen voor de autonomie en de vrijheid van het individu. Daar is onze rechtsorde op gebaseerd.’
Het zijn de woorden van Jason Walters in een groot interview met De Volkskrant. In een vorig leven was hij jihadist. Als lid van de Hofstadgroep werd hij veroordeeld tot 15 jaar cel, onder meer voor het gooien van een granaat naar een arrestatieteam.
Tijdens zijn gevangenisstraf is Jason van z’n geloof gevallen. In 2010 stuurde hij al een ingezonden brief naar de Volkskrant, waarin hij zijn voormalige ideologie ‘moreel bankroet’ verklaarde. Na zijn vrijlating in 2013 is Jason Crisis and Security Management aan de Universiteit Leiden gaan studeren. Inmiddels is hij afgestudeerd en is hij werkzaam als analist bij Blue Water Intelligence.
Was het een duidelijke ideologie die hem tot het jihadisme bracht, Jasons ommekeer kwam ook door ideeën: in de gevangenis had hij zich ‘eerst in de natuurwetenschappen en vervolgens in de geesteswetenschappen’ verdiept.
Daarom is dat andere grote verhaal van deze week zo belangrijk. Helen Pluckrose, van wie we eerder het betoog Nee, links-liberalen zijn niet rechts op deze site plaatsten, heeft samen met filosoof Peter Boghossian en wiskundige James A. Lindsay een aantal bizarre nep-papers gepubliceerd weten te krijgen, in vooraanstaande publicaties op het gebied van gender studies en aanverwante vakgebieden. The Wall Street Journal bracht het verhaal in de nacht van dinsdag op woensdag. Onze goed geïnformeerde Tamara Brouwer wist woensdagochtend al een artikel te publiceren met uitgebreide uitleg over wat er aan de hand was.
Inmiddels begint de stunt nogal wat opschudding in de wetenschappelijke wereld te veroorzaken. Grote namen als Steven Pinker en Yascha Mounk zien het belang ervan om aan te tonen wat er misgaat in vakgebieden over belangrijke maatschappelijke onderwerpen. Maar anderen doen het af als een ‘alt-right’ complot om de strijd van gemarginaliseerde groepen te ondermijnen.
De vrees dat dit door rechts wordt aangegrepen, is niet onterecht. Mounk schrijft in The Atlantic dat een rechts-conservatieve krant het zelfs al gebruikt om Democratische politici mee aan te vallen. Onze eigen Thierry Baudet was eerder ook al een aanval op het peer-reviewsysteem begonnen. Terwijl Pluckrose, Boghossian en Lindsay duidelijk laten weten dat deze vakgebieden, de geesteswetenschappen en het peer-reviewsysteem voor hen belangrijk zijn. Maar we moeten eerlijk kunnen zijn over goede en slechte ideeën, ongeacht wie we ermee in de kaart spelen. Alleen zo kunnen we erachter komen welke kant we als samenleving met elkaar op willen.
In het kader van die eerlijkheid en goede ideeën: na zo’n drukke week is het hoog tijd om even bij te komen. Fijn weekend!